เพื่อน

         เพื่อนๆที่มาเข้าร่วมโครงการนี้ (10UP YUKI) มีทั้งหมด 28 คน จาก 10 ประเทศ ได้แก่ ไทย, อินโดนีเซีย, จีน, เกาหลี, ออสเตรเลีย, สเปน, แคนาดา, สโลเวเนีย, นิวซีแลนด์ และนอร์เวย์ เป็นต้น ส่วนใหญ่เพื่อนๆที่มาเข้าร่วมโครงการนี้จะเรียนวิชาเอกภาษาญี่ปุ่นกัน และเพื่อนบางคนที่เข้าร่วมโครงการนี้ ก็สมัครด้วยตัวเอง ดูจากใบประกาศที่ติดตามบอร์ดต่างๆ แต่บางคนอาจารย์ก็เป็นคนคัดเลือกด้วยตัวเอง เพื่อนๆในโครงการนี้นิสัยดี น่ารักทุกคนเลย จะค่อยช่วยเราเสมอ แต่จะมีที่สนิทมากๆมีอยู่ 4 คน คือ Christine, Eduardo และZai   



Christine เป็นคนอินโดนีเซีย

                ตอนแรกที่เจอ Christineนั้น คิดว่าเป็นคนไทยที่มาจากทางภาคเหนือ แต่พอเข้าไปคุยนั้นก็หน้าแตกเพราะคิดว่าเธอเป็นคนไทย แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนอินโดนีเซีย Christine เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเลยล่ะ คอยช่วยเหลือเราเสมอเลย เวลาไม่เข้าใจการบ้านตรงไหนก็จะเข้าไปถามเธอ เธอจะอธิบายแบบง่ายให้เราเข้าใจ และจะคอยแก้ไวยากรณ์ให้ด้วย เวลามีเรื่องไม่สบายใจก็จะไปปรึกษาเธอ แต่จะค่อยข้างลำบากหน่อย และห้องของเธอนั้นอยู่ฝั่งตรงข้ามห้องของเราเองล่ะ ทำให้สะดวกในการเดินไปหา เมื่อถึงเวลากินข้าวก็จะไปกินด้วยกัน เธอจะค๊อกประตูห้องเพื่อนทุกคนและชวนกันไปกินข้าว

Eduardo เป็นคนสเปน

                Eduardo เป็นคนที่หัวเราะตลอดเวลาจริงๆ อยู่ด้วยแล้วขำตลอด และเพื่อนๆส่วนใหญ่มักจะเรียก Eduardo ว่า “おじさん” กัน เพราะว่าอายุ 40 ปีล่ะ Eduardo มักจะคอยอธิบายคำศัพท์ที่เราไม่เข้าใจ แบบละเอียดมาก จะอธิบายจนกว่าเราจะเข้าใจ เรากับ Eduardoพึ่งจะมาสนิทกันตอนหลังๆ ก็เพราะงาน ส่วนใหญ่มักจะเจอกับ Eduardo ในกลุ่มบ่อย ทำงานกลุ่มเดียวกัน และบางครั้งก็มีเรื่องไม่เข้าใจกันบ้าง โดนเฉพาะเรื่องงาน มักจะทะเลาะกันอยู่บ่อย แต่สุดท้ายก็กลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดไปแล้ว และมีเหตุการณ์ครั้งหนึ่ง ตอนที่จะเดินทางไปมหาวิทยาลัย เราหิ้วของเยอะมาก มีทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า, กระเป๋าของที่ระลึก  และกระเป๋าโน๊ตบุท Eduardo เป็นคนมีน้ำใจมากจริงๆ  เขาจะช่วยเราถือของ แต่เราเกรงใจ เลยปฎิเสธไป แต่เพื่อนอีกคนบอกว่า ไม่เป็นไร ให้เขาถือของไป เขาเป็นผู้ชาย แล้วเพื่อนคนนั้น เอาของที่อยู่ในมือไปให้Eduardoถือ จากนั้นตอนไปถึงรถไฟ Eduardoเข้าไปข้างในแล้ว แต่เรายังอยู่ข้างนอกอยู่เลย กำลังศึกษาเส้นทางที่จะไปฮิโรชิมากับเพื่อนๆอีกกลุ่มอยู่ แล้วEduardoเข้าใจผิดคิดว่าเราไปรถไฟขนวบเดียวกัน Eduardoตะโกนมาว่ารถไฟมาแล้ว รีบๆขึ้นมา พอขึ้นไปแล้วก็ไม่เห็นEduardo และ ของของเรา ของที่ระลึกกับโน๊ตบุท ใช้พรีเซนต์อยู่กับEduardo เราเครียดเลย ทำไงดีล่ะที่นี้ ดีนะที่เพื่อนอีกคนมีมือถือ ก็ติดต่อไปทางเพื่อนกลุ่มเดียวกับEduardo ก็รู้ว่าเดี่ยวต้องไปเปลื่ยนรถไฟที่สถานีเดียวกัน ซึ่งเวลาห่างกัน 5 นาที เมื่อเจอEduardo เขาขอโทษเราใหญ่เลย และร้องไห้ด้วย เราตกใจมากเลย บอกไปว่าไม่เป็นไร ขอบคุณ และขอโทษด้วยเหมือนกัน สาเหตุที่Eduardoร้องไห้ เพราะโดนเพื่อนว่า และต้องไปสายกว่าเวลาที่กำหนดประมาณ 10 นาที เราเลยรู้สึกผิดไปด้วย ทำให้รู้ว่าEduardoเป็นคนมีน้ำใจจริงๆ และถ้าEduardoไม่เอากระเป๋ามาคืนเรา เขาก็ทำได้แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำ และยอมโดนด่า ขอบคุณจริงๆEduardo และนี้คือความประทับใจอีกเรื่องหนึ่ง ที่คอยช่วยเหลือเรา

Zai เป็นคนไทย

                Zai เป็นคนที่คุยเก่งสุดๆ จะมีเรื่องมาพูดด้วยตลอดเวลา และช้อปปิ้งเก่งมาก และเธอเป็นคนที่พูดภาษาญี่ปุ่นเก่งด้วย Zai มักจะชวนออกไปเที่ยวด้วยกันเสมอ และชวนกินของอร่อยๆ มีครั้งหนึ่งชวนกันไปซื้อชูครีม เนื่องจากทรายเล่าให้ฟังว่ามันอร่อยมากๆ ก็อยากลองกินบ้าง แต่วันที่ไปนั้น ทรายจำไม่ได้ว่าร้านอยู่ไหน เดินหากันหลายรอบมากๆ เพราะร้านที่นั้น ออกคล้ายๆกันไปหมดเลย ก็เลยกิน แต่หลังจากวันนั้น 2 วัน ก็ไปเที่ยวอีกแล้ว และกลับพร้อมกับชูครีม ทรายบอกว่า ”เห็นว่าอยากกิน เราซื้อมาฝาก” ชูครีมนั้น อร่อยจริงๆด้วย และเป็นเพื่อนที่มีน้ำใจจริงๆ รักทรายที่สุด